Lulla la Polaca (rocznik 1938) to najstarsza polska drag queen. Za tą sceniczną personą kryje się Andrzej – mężczyzna, który od zawsze, na przekór panującym w kraju klimatom, walczy o prawo do indywidualnej ekspresji. W filmie poznajemy jego bardziej prywatne wcielenie: jako wrażliwca i marzyciela. Jest kimś, kto umie czerpać z życia i nieźle odnajduje się w świecie portali randkowych, a zarazem człowiekiem zanurzonym w przeszłości, powoli przygotowującym się do śmierci. Robi to jednak z dużą dozą fantazji i autoironii, traktując swój występ przed kamerą niczym kolejny brawurowy performance.

Już flirtuje ze śmiercią, ale wciąż szuka miłości życia - queerowy performer Lulla La Polaca przekroczył osiemdziesiątkę i wciąż chce tańczyć, bawić się, kochać. Ale młodzieńczej duszy opór stawia słabnące, starzejące się ciało. Jak to jest: pragnąć tego, za czym już się nie nadąża? Tęsknić za miłością, mając tak mało czasu na jej spełnienie? Obcy w plemieniu emerytów i rozkwitający wśród młodych, którzy jednak zawsze zostawiają go w tyle; Lulla nigdzie nie przynależy. Zawieszony pomiędzy wspomnieniem dawnego i nadzieją na nowy związek; przed samotnością chroni się w świecie fantazji.
Bohater "Boylesque" nie pasuje do żadnych ról i pokoleniowych rozdań: bywa w zakładach pogrzebowych i na paradach równości; na dancingach i w gejowskich klubach. Najstarsza polska drag queen z gracją porusza się w świecie, który adoruje młodość, a "Boylesque" wychwytuje czułe punkty jej biografii.